Όλο το περιεχόμενο επίδειξης προορίζεται μόνο για σκοπούς δειγματοληψίας και προορίζεται να αντιπροσωπεύει έναν ζωντανό ιστότοπο. Χρησιμοποιήστε το RocketLauncher για να εγκαταστήσετε ένα αντίστοιχο της επίδειξης, όλες οι εικόνες θα αντικατασταθούν με δείγματα εικόνων.
Τώρα που μπαίνει στην τελευταία της θητεία του τελευταίου της έτους στο σχολείο, η εκπαίδευση της Ellie Simpson έχει κάνει τον κύκλο της.
Μια μαθήτρια που δυσκολευόταν στα μεσαία της χρόνια – συμπεριλαμβανομένης της ανάγκης να επαναλάβει το 8ο έτος – η Ellie θα ενταχθεί σύντομα στους δασκάλους της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Greater Shepparton ως βοηθός στην τάξη τους τελευταίους μήνες του 12ου έτους.
«Έχει κάνει μια τεράστια ποσότητα δουλειάς υψηλής ποιότητας μόνη της και μας έχουν τελειώσει οι αναθέσεις για να κάνει!» είπε η δασκάλα της πανεπιστημιούπολης McGuire, Katrina Essex.
«Αυτό θα της δώσει ένα προβάδισμα στις μελλοντικές της σπουδές».
Η Ellie ολοκληρώνει το απαιτητικό Senior Level του Victorian Certificate of Applied Learning (VCAL). Από το επόμενο έτος, σχεδιάζει να αποκτήσει το Πιστοποιητικό IV στην Εκπαιδευτική Υποστήριξη στο GOTAFE.
«Οι δάσκαλοι μου έστειλαν μήνυμα και με ρώτησαν αν ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους το επόμενο τρίμηνο για να βοηθήσω τους μαθητές του 7ου έτους που αντιμετωπίζουν κάποιες δυσκολίες στην τάξη», είπε.
«Αυτό θέλω να κάνω τελικά στα δημοτικά σχολεία, οπότε θα είναι μεγάλη εμπειρία για μένα».
Η Ellie σίγουρα θα είναι σε θέση να φέρει ενσυναίσθηση και κατανόηση βοηθώντας τους νεότερους μαθητές που αγωνίζονται – ήταν και η ίδια εκεί.
Η μαμά Leonie είπε ότι η Ellie είχε Επιλεκτική Αλαλία, ένα παιδικό άγχος που εκδηλώνεται σε ορισμένα κοινωνικά περιβάλλοντα. Οι πάσχοντες συνήθως επικοινωνούν καλά σε άνετο και ασφαλές περιβάλλον, αλλά μπορούν να δυσκολευτούν σε άλλες συνθήκες, όπως στο σχολείο.
«Η Έλι πήγαινε στο σχολείο και ήθελε απλώς να μείνει μακριά από την οπτική γωνία», είπε η Λεόνι. «Δεν θα έκανε ερωτήσεις και θα άγχωνε πραγματικά με ποιον θα μπορούσε να γευματίσει ή πού θα μπορούσε να κάθεται στην τάξη, αντί να μαθαίνει».
Το άγχος του σχολείου οδήγησε την Έλλη να πηγαίνει από το Mooroopna Secondary College στο Shepparton Christian College και πίσω στο Mooroopna, κάτι που διέκοψε περαιτέρω την εκπαίδευσή της και έκανε δύσκολη τη δημιουργία φιλιών.
Η Leonie είπε ότι η δεύτερη θητεία της Ellie στο Mooroopna ήταν καλύτερη, με την αδερφή Jessica να πηγαίνει στο ίδιο σχολείο και να βελτιώνει την υποστήριξη και την κατανόηση του προσωπικού.
Ωστόσο, ήταν ο σχηματισμός του Ů, με αποτέλεσμα τη μεταφορά της Ellie στην πανεπιστημιούπολη McGuire φέτος, που την άνθισε σε υψηλές επιδόσεις και νικήτρια του βραβείου VCAL.
«Οι δάσκαλοι ήταν πραγματικά ενθαρρυντικοί και με μεγάλη υποστήριξη», είπε η Leonie.
Σε αντίθεση με πολλούς από τους συμμαθητές της, η Ellie είπε ότι απολάμβανε επίσης την ελευθερία και την ευελιξία της εξ αποστάσεως μάθησης στο τελευταίο της έτος. Τώρα ανυπομονεί να θέσει σε εφαρμογή κάποιες δραστηριότητες του 7ου έτους που είχε αναπτύξει ως μέρος των σπουδών της το επόμενο τρίμηνο.
Η κ. Essex, δασκάλα γραμματισμού VCAL 12ου έτους, είπε ότι η πορεία της Ellie στις σπουδές Senior VCAL ήταν λίγο διαφορετική και πιο δύσκολη από τους περισσότερους μαθητές.
«Αλλά ταιριάζει τέλεια», είπε. «Η Ellie είναι τόσο ταλαντούχα και ανυπομονούμε να δουλέψει με το Year 7 μας με λιγότερο αυτοπεποίθηση».
Η Ellie σχεδιάζει να κερδίσει το Πιστοποιητικό της IV στην Εκπαιδευτική Υποστήριξη στο Shepparton TAFE τον επόμενο χρόνο, όπου μπορεί να βοηθήσει με την οικογενειακή επιχείρηση τα Σαββατοκύριακα.
Η Leonie και ο σύζυγός της Rowan λειτουργούν το It's Party Time Jumping Castles με την Ellie, την Jessica και τη μικρότερη κόρη Rachael να δίνουν ένα χέρι. Εκφράζουν την ελπίδα ότι η χαλάρωση των περιορισμών για τον κορωνοϊό θα κάνει ένα γεμάτο καλοκαίρι μπροστά.
Το να έχουν την ευελιξία να διαχειρίζονται τις δικές τους σπουδές και τη φροντίδα και την υποστήριξη των δασκάλων που ήταν «σε εφημερία» ήταν μερικά από τα θετικά μαθήματα εξ αποστάσεως εκμάθησης από μια στιγμιαία έρευνα μαθητών του 12ου έτους στο Ů.
Η εργασία σε ένα εβδομαδιαίο πλάνο μαθήματος και το «να σηκωθείτε και να το παρακολουθήσετε», όπως κάθε συνηθισμένη σχολική μέρα θεωρήθηκαν επίσης σημαντικές από τους ανώτερους φοιτητές της πανεπιστημιούπολης Wanganui και McGuire.
Ζητήθηκε από τους ηγέτες της γειτονιάς στο Ů να ορίσουν μια τυχαία επιλογή μαθητών που αντιμετώπιζαν καλά τις προκλήσεις της εξ αποστάσεως μάθησης στο τελευταίο έτος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Τα επτά κορίτσια και δύο αγόρια που συμμετείχαν στην έρευνα μοιράστηκαν πολλά από τα ίδια μηνύματα - συμπεριλαμβανομένου του πόσο ψηφιακά καταρτισμένοι είχαν γίνει οι δάσκαλοί τους στο Τρίμηνο σε σύγκριση με το προηγούμενο τρίμηνο.
Μοιράζονται επίσης την ίδια πικρή απογοήτευση με το να βάλουν φρένο στα σχέδια αποφοίτησης και στην κοινωνική τους ζωή και καλωσορίζουν την προγραμματισμένη επιστροφή στο σχολείο το 4ο Τρίμηνο.
Ευελιξία ήταν θετικό για τους περισσότερους, με τους μαθητές να προσαρμόζουν τη μάθηση στις ανάγκες τους:
Sarah Miller, McGuire: «Μου αρέσει να δουλεύω με τον δικό μου ρυθμό. Μπορώ να κάνω τη δουλειά μου σε μια εποχή που νιώθω το μεγαλύτερο κίνητρο – οπότε σίγουρα δουλεύω περίεργες ώρες της ημέρας!»
Shaelyn Crowhurst, McGuire: «Δεν υπάρχει συνεχής πίεση για να γίνει η δουλειά σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Στην πραγματικότητα κάνω περισσότερη δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τα βράδια από ό,τι στο παρελθόν, αλλά μπορώ να κάνω ένα διάλειμμα όταν το θέλω και το χρειάζομαι».
Olivia Gullick, Wanganui: «Φαίνεται να έχω περισσότερο χρόνο και μπορώ να χωρέσω σε περισσότερη μελέτη στην ημέρα. Το να έχεις ένα πρόγραμμα μαθημάτων για όλη την εβδομάδα τώρα είναι μια πραγματική βοήθεια και βελτίωση από την πρώτη φορά (Τμήμα 2 εξ αποστάσεως εκπαίδευσης).»
Mariam Alghazaly, McGuire: «Νιώθω ότι έχω πολύ περισσότερο χρόνο για να επισκεφτώ τα θέματα που χρειάζομαι περισσότερο».
Yousef Algaraawi, McGuire: «Μερικές φορές, όπως όταν μόλις σηκώνεσαι, το μυαλό σου δεν είναι πραγματικά στη σωστή θέση. Οπότε βρίσκω ότι ό,τι δεν κάνω νωρίς, μπορώ να το επανορθώσω αργότερα μέσα στην ημέρα».
Αν και οι μαθητές απολαμβάνουν την ελευθερία να δίνουν προτεραιότητα, οι περισσότεροι συμφώνησαν α καθημεινότητα παρέμεινε σημαντικό:
Jessica Eldred, Wanganui, απολαμβάνει να μην χρειάζεται να αντέξει τις χειμωνιάτικες θερμοκρασίες για να φτάσει στο σχολείο: «Αλλά για μένα είναι σημαντικό να σηκώνομαι, να αλλάζω σαν να πρέπει να βγεις έξω και μετά να ξεκινήσεις».
Sarah Knight, Wanganui: «Βασικά ακολουθώ το αρχικό μου χρονοδιάγραμμα. Ξεκινάω στις 9 το πρωί, παίρνω το διάλειμμά μου και παίρνω το μεσημεριανό μου - λειτουργεί για μένα».
Laura Cole, Wanganui: «Είναι εύκολο να φτάσετε στο φορητό υπολογιστή και το τηλέφωνο και υπάρχει το Netflix… έτσι στην αρχή της εβδομάδας φτιάχνω ένα χρονοδιάγραμμα με όλες τις μαθησιακές μου εργασίες - μπορώ να τις ελέγξω και μπορώ να δω οπτικά πού βρίσκομαι και πού πρέπει να είναι στο τέλος της εβδομάδας."
Campbell Allen, Wanganui: «Ξεκινάω στις 9 π.μ. – το να έχω ένα πρόγραμμα και πράγματα όπως να πρέπει να πάω σε μια κλήση Ομάδας όλα με βοηθούν να κρατήσω κίνητρο».
Οι μαθητές είχαν ανάμεικτα συναισθήματα όταν επρόκειτο επικοινωνία με τους εκπαιδευτικούς.
Παραδόξως, οι περισσότεροι βρήκαν τους δασκάλους τους πιο προσιτούς στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση και λένε ότι η συνολική υποστήριξή τους ήταν πιο σημαντική από ποτέ:
Σάρα Νάιτ: «Θα έλεγα ότι είναι πολύ πιο εύκολο να επικοινωνήσω με τους δασκάλους μου – μπορώ να τους στείλω μήνυμα και σε λίγα λεπτά ή ίσως λίγο περισσότερο θα επικοινωνήσουν μαζί μου».
Λόρα Κόουλ: «Οι δάσκαλοι κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Θέλουν πάντα να κάνουν check-in μαζί σας για να δουν αν αναθέτουν πάρα πολλή δουλειά ή όχι αρκετή».
Yousef Algaraawi:Είναι δύσκολο να εξηγήσεις κάποια πράγματα στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, όπως η χημεία. Στέλνω μήνυμα στους δασκάλους μου και με καλούν, αλλά μερικές φορές μπορεί να είναι δύσκολο για μένα να εξηγήσω χωρίς αυτή την πρακτική και οπτική πτυχή».
Σάρα Μίλερ: «Οι δάσκαλοι τα πάνε καλά, είναι καλύτεροι στο να τρέχουν ένα μάθημα στο σπίτι, να μοιράζονται οθόνες και να κάνουν συνομιλίες».
Τζέσικα Έλντρεντ: «Αισθάνομαι ότι οι δάσκαλοι έχουν πραγματικά καταλάβει πώς να μας βοηθήσουν καλύτερα και να παρέχουν αυτή την επιπλέον υποστήριξη».
Olivia Gullick: Ήταν δύσκολο και μου λείπουν οι καλές συζητήσεις, αλλά αισθάνομαι ότι οι δάσκαλοι κάνουν επιπλέον προσπάθεια για να βεβαιωθούν ότι είμαστε όλοι καλά».
Κάμπελ Άλεν: «Οι δάσκαλοί μου ξέρουν ότι το χειρίζομαι καλά, γι' αυτό νιώθω ότι έχω την υποστήριξή τους – νιώθω αυτοπεποίθηση και δεν δυσκολεύομαι».
Ένα καλό «οικιακό γραφείο» με ιδιωτικότητα ήταν σημαντικό για τους μαθητές, ωστόσο κάποιοι είχαν περισσότερες προκλήσεις από άλλους.
Shaelyn Crowhurst και Μαριάμ Αλγκαζάλι να έχετε αδέρφια από το δημοτικό μέχρι το γυμνάσιο και να μοιραστείτε την εμπειρία ότι ο μικρότερος είναι ο πιο δύσκολος να κρατηθεί «στην τάξη».
Λόρα Κόουλ τα είχε πιο εύκολα: «Είμαι τυχερός που έχω έναν μεγαλύτερο αδερφό που κάνει uni online και οι γονείς μου εργάζονται, οπότε δεν είχα περισπασμούς».
Ακολουθώ