Ů

مخاطب

[ایمیل محافظت شده]
+ 001 0231 123 32

دنبال کردن

اطلاعات

تمام محتوای آزمایشی فقط برای اهداف نمونه است و برای نشان دادن یک سایت زنده در نظر گرفته شده است. لطفاً از RocketLauncher برای نصب نسخه ای معادل نسخه ی نمایشی استفاده کنید، همه تصاویر با تصاویر نمونه جایگزین می شوند.

والدین و مراقبین عزیز لطفاً توجه داشته باشید که آموزش کمپیون (کتاب فروشان) در حال حاضر با مشکلات کارکنان مواجه هستند و از خانواده ها بخواهید قبل از مراجعه به فروشگاه وب سایت خود را به آدرس www.campion.com.au بررسی کنند. از درک شما متشکرم.

ایستادن در مقابل تماشاچیان برای خواندن شعر همان چیزی است که لیدیا آمادی، دانشجوی Ů آن را اینگونه توصیف می‌کند که «کمی از خودت را پاره می‌کنی تا همه ببینند».

دانش آموز سال دوازدهم گفت: «حتی اگر نوشتن لزوماً در مورد زندگی شما نباشد، یک هنر است که دریچه کوچکی به شخصیت شما ارائه می دهد.

«قلم گذاشتن روی کاغذ و سپس گفتن آن کلمات با صدای بلند به یک دسته از غریبه ها لحظه ای واقعا آسیب پذیر است.

"معمولاً، من یک مفهوم مبهم از اینکه دوست دارم چه احساسی داشته باشم دارم، اما نوشتن آن و تبدیل آن از آن مفهوم به شکل نوشتاری می تواند دشوار باشد."

علیرغم اعصابی که داشت، لیدیا دقیقاً این کار را به عنوان بخشی از مسابقات فینال ایالت ویکتوریایی اسلم شعر استرالیا در سال 2022 انجام داد که اخیراً در کتابخانه ایالتی ملبورن برگزار شد. لیدیا پس از رقابت در یک مسابقه منطقه ای که در کتابخانه دره گولبرن در شپارتون برگزار شد، به رویداد ایالتی راه یافت.

او گفت: "دوست دارم دوباره این کار را انجام دهم - این یک تجربه جالب است و من دوست دارم یک بار دیگر بروم و مهارت هایم را تقویت کنم."

من همچنین از حضور در سمینارهای شعر، گوش دادن و شنیدن همه دیدگاه‌ها، ایده‌ها و سبک‌های مختلف شعر لذت می‌برم.»

اگرچه لیدیا به دنبال ادامه تحصیل در رشته کاردرمانی پس از دبیرستان است، او گفت که نوشتن و خواندن همیشه علاقه او بوده است.

وقتی بزرگ شدم، برای همیشه به من گفته شد که کتاب را زمین بگذارم و به رختخواب بروم. لیدیا گفت: من عاشق خواندن و نوشتن هستم - هرگز نوشتن را متوقف نمی کنم، حتی اگر فقط برای خودم باشد.

شعر لیدیا که در فینال ایالت ویکتوریا ارائه شد، بر اساس مفهوم «زنجیره‌های نامرئی» بود که ما در اطراف خود می‌گذاریم، وقتی صحبت از بیان خودمان از طریق هنرمان می‌شود.

در شعر، لیدیا به این موضوع فکر می‌کند که چگونه «ده‌ها سطر برای داستان‌هایی وجود دارد که در دام فولادی اعصاب گرفتار شده‌اند که (او) هرگز نوشته‌شده را نخواهد دید، زیرا (او) خیلی می‌ترسد که آنها را درست ننویسد.

او در مورد الهام گرفتن از بهترین دوستش و رهایی از این محدودیت ها صحبت می کند و "اجازه می دهد چیزهای ناقص از ذهن شما خارج شود و به گوش دیگران بیفتد، اجازه دهید افکار ناقص جوهر را در صفحات شکستن آن زنجیره های نامرئی بکوبند و روح شما را لکه دار کند." دنیا با عیوبش

لیدیا گفت: «این نوشتن است، طراحی است، هر چیزی را ایجاد می‌کند که نیاز دارید بدون عذرخواهی خودتان به خاطر آن باشید.

"در این که خودت را باز کنی و تمام آنچه هستی را تحمل کنی، حتی اگر تنها کسی که آن را می بیند، خودت باشی، سطحی از درد وجود دارد."

در بخشی از این مسابقه، شاعران از نظر ارائه، اجرا و موضوع مورد قضاوت قرار گرفتند.

برای دریافت ویدئویی از رویداد فینال ایالتی به: